Interwju przeprowadzone z klerykami Misyjnego Seminarium Duchownego w Pieniężnie.

„Wyjeżdżają daleko, aby pracować dla królestwa Najświętszego Serca za cenę wielkich ofiar i ogromnego trudu. Ich życie jest życiem wynagrodzenia i immolacji, jak tego żąda powołanie”. Dnia 28 X przeprowadziłyśmy wywiad z przyszłymi misjonarzami z klerykiem Łukaszem oraz Tomaszem z Misyjnego Seminarium Duchownego w Pieniężnie. Klerycy przedstawili nam swoje marzenia oraz obawy z nimi związane. Redakcja: Jakie człowiek świecki musi spełnić kryteria, by móc zostać misjonarzem? Kleryk Łukasz: Hmm… Trudne pytanie?…Na pewno człowiek musi mieć dobre serce. Kleryk Tomasz: Każdy może zostać misjonarzem, szczególnie są potrzebni lekarze i pielęgniarki. Księża zaś muszą mieć maturę i ukończyć 6-letnie studia w seminarium. Red.: Czy w seminarium mają klerycy czas dla siebie i dla własnych zainteresowań? K.Tomasz: Jest czas dla siebie po południu i wieczorem po kolacji. Możemy grać w piłkę nożną, jeździć rowerami, oglądać telewizję itp. Red.: Jak rodzice zareagowali na fakt wstąpienia do seminarium? K. Łukasz: Rodzice byli szczęśliwi, bo przecież nie żyjemy tylko dla siebie. Jesteśmy powołani do służby bliźniemu. Rodzina wspierała mnie modlitwą, bez niej byłoby trudniej. Red.: Czym głównie zajmują się misjonarze? K.Tomasz: Prowadzą szkoły i uniwersytety. Niosą pomoc ludziom np. poprzez dostarczanie le-karstw. Głównym zadaniem jest budzenie powołania wśród ludzi młodych. Red.: W jakiej części świata chcieliby klerycy najbardziej realizować swoje marzenia? K.Tomasz: Chciałbym pracować w Europie: Niemczech lub na Ukrainie albo w Ameryce Płd. K. Łukasz: Przez najbliższe lata chciałbym pełnić misję w Polsce, co będzie dalej, nie wiem…Bóg wskaże drogę! Red.: Czy mają klerycy jakieś obawy przed wkraczaniem w nowy etap życia, w nieznaną do tej pory kulturę, tradycję? K.Tomasz: Obawy są zawsze, ale w trudnych chwilach szukamy pozytywów i ufamy Bogu. Poprzez misję można poznać lepiej innych i zajrzeć w swoje wnętrze. Red.: Czy podoba się klerykom w Pasłęku? K. Łukasz: Podoba mi się bardzo. W szczególności wasza Parafia zrobiła na mnie dobre wrażenie:) Młodzież jest „żywa” i angażuje się w życie parafii. K.Tomasz: Mnie również się spodobało. Ku zaskoczeniu ludzie młodzi poza lekcyjnie brali udział w katechezie prowadzonej przeze mnie. Korzystając z okazji chciałbym pozdrowić klasę IIb LO i „14”od różańca! :) Dziękujemy za uśmiech, wspólną modlitwę, miłe przywitanie i gościnę!!! Red.: My również dziękujemy w imieniu całej parafii za mile spędzony Tydzień Misyjny, dobre serca, radość, fascynujące katechezy, modlitwy w różnych językach, otwartość na drugiego człowieka. Składamy serdeczne BÓG ZAPŁAĆ!:)

"Ducha Nie Gaście" - nr 17/2007.