|
|
Stąpać po śladach Pana Jezusa – moje miejsca święte –
Ziemia Święta i Egipt - 07.07.-21.07.2007 |
Stąpać po śladach Jezusa, Jego Matki i Apostołów to chyba pragnienie każdego chrześcijanina. Zupełnie inaczej widzi się i rozumie pewne wydarzenia, jeżeli się ogląda miejsce, gdzie się wszystko dokonało. Dlatego Ziemia Święta jest nazywana piątą Ewangelią. Zwiedzając tę Ziemię, można uczyć się dogłębniej czytać Ewangelię. Mnie było to dane w lipcu 2007 r. W ramach swojego urlopu dołączyłem do grupy pielgrzymów, której uczestnicy w większości pochodzili z parafii z Wałbrzycha, a którzy zorganizowali z Katolickim Biurem Pielgrzymkowym z Warszawy piętnastodniową pielgrzymkę do Ziemi Świętej i Egiptu.
Zapewne wiele się zmieniło na tej ziemi od czasów Chrystusa. Ruiny dawniejszych budowli, nowe zabudowania i drogi... To już inny świat. Pobożność chrześcijańska na każdym prawie miejscu, gdzie Jezus „przechodził dobrze czyniąc” (por.Dz 10,38) postawiła świątynie, aby upamiętnić obecność Chrystusa na tej ziemi. Zwiedzaliśmy te świątynie i w nich oddawaliśmy się modlitwie i rozważaniom, co prawda zbyt krótkim, ale ogromnie intensywnym. Oprowadzał nas świetny przewodnik – ks. Andrzej Głasek. Jemu wiele zawdzięczają pielgrzymi, których wprowadzał nie tylko w historię i klimat Ziemi Świętej, ale przede wszystkim w tajemnice życia i nauki Jezusa Chrystusa. Pielgrzymka była prawdziwą pielgrzymką wiary. Działo się wszystko w sercu. Każda modlitwa, każde usłyszane słowo, każde przyklęknięcie i każda zaduma, to były akty głębokiej wiary.
Śledziliśmy dzieje Jezusa z Nazaretu do końca Jego drogi. Zwiedziliśmy Nazaret i Galileę, gdzie Jezus powołał Dwunastu, nauczał w synagogach, czynił cuda (np. w Kanie Galilejskiej). Odwiedziliśmy dom Szymona Piotra, zatrzymaliśmy się na dłuższą chwilę na środku Jeziora Galilejskiego, by przeżyć to, co się na tym jeziorze i w jego okolicy dokonało. Po Galilei także Judea stała się miejscem szczególnych wrażeń i przeżyć. W Betlejem narodził się Jezus. Klękaliśmy w tym miejscu. W Jerozolimie byliśmy na Syjonie chrześcijańskim, spotkaliśmy Chrystusa w Wieczerniku. Uświadamialiśmy sobie wielką miłość Syna Bożego, który ustanowił Eucharystię, kapłaństwo i sakrament przebaczenia. W Getsemanii całowaliśmy skałę, przy której Jezus krwią się pocił. Kilkakrotnie mieliśmy okazję odwiedzić Kalwarię i Boży Grób. Każdy chciał być, zobaczyć, dotknąć, uświęcić siebie i zakupione przedmioty pobożności, różańce, krzyże... Niezapomniane przeżycia. Niezapomniane, nie tylko za pomocą aparatów fotograficznych, które chciały utrwalać jak najwięcej spraw, ale przede wszystkim dzięki otwartym sercom. Otwartym na Boże sprawy.
Wspaniałym uzupełnieniem tych świętych treści były także dni pobytu w Egipcie, do którego przecież Święta Rodzina wraz z małym Jezusem zawędrowała w swej ucieczce przed Herodem. Odkrywaliśmy ślady źródeł chrześcijaństwa na tych terenach, szczególnie obecnych teraz w Kościele koptyjskim. Warto także podkreślić, że w granicach obecnego Egiptu leży Synaj – święta góra, na której Bóg objawił się Mojżeszowi. Nie da się zapomnieć nocnej wspinaczki na tę górę, a także klasztoru św. Katarzyny. Wzniesiony na wysokości 1570m klasztor ten to budowla należąca do prawosławnych Greków. Jego początki sięgają 337r. n.e. kiedy cesarzowa Helena kazała wznieść kaplicę wokół domniemanego Krzewu Gorejącego. W VI. wieku powstała z inicjatywy cesarza Justyniana otoczona wysokimi murami bazylika, chroniona w tamtych czasach przez 200 strażników. Odkrycie w IX lub X wieku relikwii św. Katarzyny zapewniło stały dopływ pielgrzymów w czasie wojen krzyżowców. W czasach późniejszych klasztor przechodził liczne wzloty i upadki. Obecnie żyje tu 22 mnichów, przybyłych w większości z góry Atos w Grecji. Klasztor otwarty jest dla zwiedzających od 9.30 do południa, z wyjątkiem piątków, niedziel i wszystkich świąt prawosławnych. Za wstęp się nie płaci, ale trzeba pamiętać o odpowiednim ubiorze. W bazylice klasztornej podziwiać można pięknie rzeźbiony i pozłacany ikonostas, mozaiki i kaplicę Gorejącego Krzewu, a także bogaty zbiór ikon. Za bazyliką znajduje się wiecznie zielony krzew, będący potomkiem Gorejącego Krzewu. Sceptyków zdziwi zapewne informacja, że jest to jedyny krzak tego gatunku na całym półwyspie, gdyż wszystkie próby wyhodowania go z sadzonek gdzie indziej nie powiodły się. Ponadto w klasztorze znajduje się wspaniały zbiór starodruków i rękopisów, ustępujący bogactwem tylko Bibliotece Watykańskiej. Oprócz tego oczywiście w Egipcie nie mogło zabraknąć kultury i religii starożytnego Egiptu – Muzeum Egipskiego, piramid, Sfinksa, wieczornego rejsu statkiem po Nilu.
Wśród takich „świeckich” ciekawostek, które zobaczyliśmy były: Kanał Sueski, oceanarium w Eliacie i Morze Martwe.
Na koniec warto wiedzieć, że pielgrzymka rządzi się nieco innymi prawami niż zwykła wycieczka. W czasie pielgrzymki jest miejsce na modlitwę, Mszę Świętą, refleksje religijne. To jest bardzo dobre dla naszego ducha, skołatanego różnymi problemami życia. Pismo Święte zrodziło się z modlitwy i dlatego oglądanie miejsc, gdzie powstało i co opisuje, naturalnie łączy się z modlitwą, jest to jakby naturalne jego środowisko. Dzisiaj pielgrzymowanie nie zakłada dużego zmęczenia fizycznego, raczej pewnego otwarcia duchowego.
Chodzić po ziemi naszego Zbawiciela, Jego Matki Maryi, oglądać początki Kościoła jest to wielka łaska dla człowieka wierzącego. Oglądać to samo niebo, patrzeć na takie same kwiatki, oddychać tym samym powietrzem, widzieć te same gwiazdy, które oglądał Pan Jezus, Patriarchowie, Prorocy, to wielka łaska, która nie powinna być zmarnowana. Jest to kraj wielu kalendarzy. Innym posługują się Żydzi, innym Muzułmanie, innym Grecy prawosławni, innym Kościół koptyjski, innym Kościół armeński i wreszcie innym świat katolicki, dlatego warto tam stracić ten czas, aby nastawić życie na czas Jezusa i Jego Kościoła.
|
Ks. Dariusz Stawiecki
|
|
|
